In het najaar van 2017 besloten we ons mooie, ruime huis in Zutphen te verkopen. We hebben er bijna 15 jaar gewoond en de kinderen zijn er voor een deel opgegroeid. Het broedde al veel langer: hoe gaan we het doen met ons wonen als we ouder worden en wanneer nemen we daar actie in? In ieder geval niet wachten tot we 85 of ouder zijn, want dan kan het weleens steeds lastiger worden om de eigen regie daarin te behouden. Maar als midden zestigers staan we nog heel dynamisch in het leven en willen we nog niet al te veel bezig zijn met een woongemeenschap voor senioren. Wat dan wel? Al denkend en pratend met andere generatiegenoten ontdekten we dat er in de toekomst misschien wel heel andere vormen van wonen en zorg voor elkaar gaan ontstaan. Heel kleinschalig, dichtbij huis. En door brede verbondenheid met anderen te creëren toch onze mobiliteit behouden.
Of onze gedachtegang klopt, weten we niet. Om daar achter te komen kiezen we er voor om gewoon zelf te starten. Een werkwijze die bij ons past . Het is niet de eerste keer dat we zulke vernieuwde initiatieven aan de gang hebben gekregen. Met elkaar leren in de praktijk en bijsturen gelang het inzicht groeit. De eerste stappen hebben we reeds gezet.
We zijn inmiddels van één naar twee huizen verhuisd. Dat was een hele herschikking. Persoonlijk probeer ik daarin zoveel mogelijk zaken los te laten. Simpel leven. Kleine huishouding. Dit bevordert mijn gevoel van vrijheid, al blijft het nog zoeken naar de nieuwe weg hierin.
We zijn heel blij met de assistentie van de studenten van Windesheim te Zwolle. Met hun Honours project helpen ze ons met het uitwerken van het plan Zeester.Net. Het nieuwe netwerk waarin we samen willen onderzoeken naar nieuwe woon- en zorgvormen. Op zaterdag 26 mei is er een eerste ontmoetingsmoment voor mensen die geïnteresseerd zijn en eventueel mee willen gaan zoeken.
Je bent welkom!
Mede namens Marian en de studenten, Vivian, Judith, Robin, Emma en Fiep.
Henk Smit